"Brzoskwinie dla księdza proboszcza" - Joanne Harris

Tytuł: "Brzoskwinie dla księdza proboszcza" Tytuł oryginału: "Peaches for Monsieur le Cure" Autor: Joanne Harris Wydawnictwo: Prószyński i S-ka Ilość stron: 484 "Bo Życie gra nieczysto, odmienia role, wyciąga ci karty z ręki, a czasem wymazuje z nich wszystkie obrazki..." - J. Harris "Pewni ludzie spędzają całe życie czekając na pociąg, tylko potem się okazuje, że nawet nie dotarli na dworzec" - J. Harris

"Brzoskwinie dla księdza proboszcza" to trzecia część historii opowiadającej o Vianne Rocher. Została wydana w 2013 roku, także nie wiadomo jeszcze czy pojawią się kolejne. Moim zdaniem autorka nie powinna kontynuować tej serii i zakończyć ją na tej właśnie książce, która w moim odczuciu, już była delikatnie naciągana.

Jeśli ktoś czytał moje opinie na temat dwóch poprzednich tomów to doskonale wie, że bardzo mi się podobały i byłam nimi zachwycona. W przypadku "Brzoskwini dla księdza proboszcza" ten czar się ulotnił i pozostawił po sobie niedosyt. Jednak nie oznacza to, że książka jest zła. Czyta się ją z zaciekawieniem. Było po prostu za mało czekolady.

Vianne od czterech lat wraz z dwiema córkami i ukochanym mężczyzną mieszka w Paryżu. Są szczęśliwi i wiodą spokojne życie. Jednak pewnego dnia w ręce kobiety trafia list. Ktoś kiedyś powiedział Vianne, że zmarli, pomimo tego, że są martwi, potrafią przesłać list. Dokładnie tak było w tym przypadku. Idąc za wskazówkami, które zawarte były na starej kartce schowanej w kopercie, Vianne powraca do Lansquenet, by zerwać brzoskwinie z pewnego drzewa i zaprowadzić za pomocą swoich zdolności porządek w miasteczku.

 W Lansquenet wiele się zmieniło. Miasteczko, w którym przed kilkoma laty pewna kobieta zaprowadziła wielkie zmiany było nie do poznania. Z dwoma córkami u boku, Vianne, osiedla się tu z powrotem na pewien czas. Wielu z mieszkańców tego nie pochlebia, jednak niektórzy są niezmiernie szczęśliwi, że po latach rozłąki mogli znowu spotkać się z magiczną przyjaciółką. Josephine, pomimo tego, że bardzo się ucieszyła na widok Vianne, podchodziła do niej z pewnym dystansem. Skrywa ona tajemnicę, którą zdradziła tylko na spowiedzi. Co takiego wydarzyło się w życiu pani Muscat? Jaki wpływ będzie to miało na kontakty z Vianne?

Jednak większą zagadką dla głównej bohaterki będzie Reynaud, który nie radzi sobie z własnym życiem po tym jak do miasteczka sprowadzili się muzułmanie. Początkowo było ich mało, jednak z czasem przybywało coraz więcej, aż w końcu stworzyli oni własne osiedle. Pomiędzy nimi, a mieszkańcami Lansquenet doszło do poważnej kłótni, którą Vianne będzie starała się zażegnać. Stosunki pomiędzy proboszczem, a Vianne widocznie ulegną poprawie i wspólnie stawią oni czoła problemom. Co z tego wyniknie i czy wiele osób na tym ucierpi? Tego nie mogę wam zdradzić.

W tej części bardzo mało dowiadujemy się o głównej bohaterce, jej życiu czy życiu Anouk. Ich wątki są bardzo ubogie, a akcja skupia się głównie na nowych bohaterach. I chyba to sprawiło, że książka, w mojej opinii, nie jest na równi ze swoimi poprzedniczkami. Wolałabym aby to głównie problemy Vianne, Roux'a i ich córek rozgrywały się na stronach opowieści. Zbyt dużo nowych bohaterów, którzy pochłonęli urok i czar. Pomimo tego uważam, że książka jest dobra i jeśli ktoś przeczytał "Czekoladę" i "Rubinowe czółenka", powinien po nią sięgnąć.