"Klub Auschwitz i inne kluby. Rwane opowieści przeżywców."

      

 

Tytuł: "Klub Auschwitz i inne kluby. Rwane opowieści przeżywców"

Autor: Agnieszka Dauksza

Wydawnictwo: słowo/obraz terytoria

Ilość stron: 380

 Od zawsze planowałam przeczytać książkę opowiadającą o prawdziwych historiach ludzi, którzy przeżyli wojnę. Opowieści osadzone w tamtym okresie znałam tylko z fikcji literackiej. Pomimo, że przeszłość naszego kraju jest tragiczna, to muszę przyznać, że mnie w pewien sposób do siebie przyciąga i interesuje. Jakiekolwiek filmy, informacje czy artykuły z którymi miałam okazję się zapoznać wywierały na mnie ogromne wrażenie i pozostawały w mojej głowie na długo. Nie potrafię odpowiedzieć na pytanie skąd te zainteresowanie się bierze. Podejrzewam tylko, iż może to wynikać z ogromu tragedii, która działa się milionom niewinnych ludzi. W tej książce znalazłam kawałek historii Polski.
       "Klub Auschwitz i inne kluby..." to zapis rozmów z byłymi więźniami obozów koncentracyjnych. Autorką jest Agnieszka Dauksza, która spotkała się i w oryginalny sposób przeprowadziła rozmowy z następującymi osobami: Stefan Lipniak, Helena Dunicz-Niwińska, Alfreda Gorączko, Julian Wieciech, Władysława/Barbara Wiecha, Halina Krzymowska, Ewa Żelechowska i Anna Puchajda, Karol Tendera, Lidia Maksymowicz. Dlaczego oryginalny? Otóż założeniem było, aby nie przerywać rozmówcy i pozwolić mu, pomimo pewnych nieścisłości i niekiedy braku chronologii, po prostu opowiedzieć to, co go spotkało. Stąd w tytule pojawia się słowo rwane. Są to rwane, niespójne historie ludzi, którzy doświadczyli w swoim życiu niesamowitej niesprawiedliwości losu. Ich opowieści dają przerażający obraz minionych lat. Agnieszka Dauksza każdemu z nich zadaje zasadnicze pytanie: Kim są dziś, po tak wielu latach, które minęły od zakończenia wojny? Czy wciąż miewają sny o przeszłości i czy przeżycia związane z obozami nadal nawiedzają ich myśli? Przeżywcy, bo tak nazywa ich Agnieszka Dauksza, dają na stronach tej książki niesamowite świadectwo wytrwałości, cierpień i bólu.
             Książka jest bardzo ładnie wydana. Każda opowieść tworzy nowy rozdział. Pojawiają się również ilustracje, które w moim odczuciu, sprawiają wrażenie niespokojnych. Na końcu można znaleźć zdjęcia z prywatnych albumów rozmówców autorki. Szata graficzna jest naprawdę dopracowana i książka wygląda bardzo dobrze. 
               Osobiste historie zostają w głowie czytelnika na długo. Przynajmniej taką mam nadzieję. Bo pamięć niestety zawodzi. Doskonałym tego przykładem są przeżywcy i ich rwane opowieści. Choć niektórych wspomnień może lepiej nie pamiętać?

Jeśli szukasz książki o Auschwitz lub innych obozach koncentracyjnych to myślę, że koniecznie powinieneś sięgnąć po tę książkę. Znajdziesz w niej opis obozów i codziennych czynności oraz poznasz okoliczności, w których ludzie trafiali do obozów i w jaki sposób byli z nich wyzwalani.

Justyna